ANLATAMIYORUM

Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle?

Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.

Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.


(ORHAN VELİ KANIK)

Özlüyorum...

Günbatımında başlıyor özlemim. Kalınca kendimle baş başa, bir yalnızlığım, birde özlemim. Dinledigim şarkılar ortak olur özlemime. Sonra bir şarkı geliyor aklıma, Söylüyorum ama ulaşmıyor ki sana. Bilki özlenensin. Sonra ardından bir sigara yakıyorum sonra bir tane daha bir tane daha... Baktım olmuyor, bulamıyorum bir çare atıyorum kendimi sahile...Denizin huzuruna ortak olmak niyetiyle.

İçim özlem yüklü yüreğimde bir derin acı bekliyorum.Dedim ya yalnızsın ne denizin kokusu ne de batan güneşin sarı sıcagı dindiriyor özlemimi. Sonra haykırmak istiyorum içinden ama, olmaz!. Kızıp duruyorum kendime. ve Uyku son çare bu özlemi dindirmeye.Uyku saatlerinde geçiyor zaman en kolayından. Fakat sabah kalktığında geceden kalma hüznün hala damarlarında dolaştığını hissediyorsun.. Sonra iş güç derken uzaklaşıveriyor damarlarında dolaşan bu serseri hüzün… Rahatlıyorsun..

Ama aklıma geliyor ki, gün batımında başlıyacak yine özlemim...

Yıllanmış yaşananlar...

Yıllanmış yaşananlar içinde, Ne sevdalar kalmış yüreğimde Silinmemiş içimde boşluk, Olmuş olanlar geçmiş sevdalar,Zaman akarken uçmuş o yıllar Kalan şimdi kalpteki acılar,korkuyla maziye bakmaktalar. Mazi geride kalmalı belki de yeni güzellikler katmalı hayata. Korku yine aynı acıları yaşama korkusumu!, çekingen kılıyor beni. Bir adım atsam yola devam edecegim belki de. Bir aşk şarkısı düştü dilime,heyecan veren duygular kapladı benliğimi.Düşlerimi zorlayan bir kadının bir erkeğe ya da bir erkeğin bir kadına olan aşkıydı.

Sevdaya dahil...

Ah sevgili, seni yaşayamadıkların yargılamadı mı hep?İçinde büyüttüğün hep yaşayamadıkların olmadı mı? Gün geldi “anlar, umutlar” hayal kırıklıklarının peşi sıra sevdaya dahil izleri silip geçti bir kentin ortasındaki yalnızlığından... Oysa benim yalnızlığım hala sevdaya dahil...

Üşüyorum

İçim acıyor.
Üşüyorum.
Neden günü geçmiş sevdalar biriktirir insan?
Neden acıtır kendini ve
neden; zoru seçer insan?

Sebebini yanlış yerlerde aradığım bir ağlamak var içimde, hiçbir yere sığmıyor yüreğim.
En sevdiğimiz yüreklere yaslanmışken ümitlerimiz ve o kuytu yerlerde eskiyor.
Vurgunlar yiyoruz. Vurgunun tadı hiçbir şeye benzemiyor. Özlemek zor; seni anlamak felaket. Dizlerim kanardı küçükken. Şimdi yüreğim biçare şimdi yüreğim hazan ,
sevmekten değil sevgiliden hiç değil geçmiş sevdalarımdan yanlış dönemeçlerde yanlış kişilerden aman diledik hani bize benzemeseler, insan demeyecektik de ;
kazalara kurban gitti hayallerimiz. Zeytinli ekmekleri özledim ,
fesleğen kokulu sarnıcı ana kuzusu olmayı özledim. Keşkeler le doldurduk gözlerin daldığı yerleri hayati yapboz sanıp, hep boz'da kaldık.

geçmiş sevdalarım dan….