14 Haziran 2010 Pazartesi

Adım -2


Baş etmeye çalıştıkça sessizliği tercih ediyorum.... demiştik değilmi!
Sessiz kalmak, sessizce olan biteni uzaktan izlemek bir o kadar olayın içine dahilken..
"Benim kaderim bu, öylece karşına oturup seyrediyorum yüzünden geçen zamanları..." der yazarımız. Evet sessizce seyretmek.Zaman nasıl acımazsızıdır, zamana karşı sevda sözleriyle direniz belkide!
Bugün yine özledim seni, özlemek tek hissim oldu ne çare, ne sesini duydum ne yüzünü gördüm. Bugün oldugu gibi belki yarında sadece özlem duygusu ortaklık edecek yaşadığım güne. Sonuna kadar sadece özlem duyacagım bu yaşanmamış aşka, olanaksızlık durumu sebebiyle.. Burada nokta(.) olanaksızlık kelimesi girdi araya sözlerim sustu...

Aslında kendimize sorduğumuz sorulardan daha fazlası değiliz hiçbirimiz...

1 yorum:

  1. "Görmüyor musun? Aşamadığımız engellerimiz, sadece kendi içimizden gelen nedenlerimiz...
    Sence buna "aşk" diyebilir miyiz?" demiştim bir yazımda. olanaksıza inanmıyorum. korkaklıklarımızı isimlendiriyoruz sadece...

    YanıtlaSil