Özlüyorum...

Günbatımında başlıyor özlemim. Kalınca kendimle baş başa, bir yalnızlığım, birde özlemim. Dinledigim şarkılar ortak olur özlemime. Sonra bir şarkı geliyor aklıma, Söylüyorum ama ulaşmıyor ki sana. Bilki özlenensin. Sonra ardından bir sigara yakıyorum sonra bir tane daha bir tane daha... Baktım olmuyor, bulamıyorum bir çare atıyorum kendimi sahile...Denizin huzuruna ortak olmak niyetiyle.

İçim özlem yüklü yüreğimde bir derin acı bekliyorum.Dedim ya yalnızsın ne denizin kokusu ne de batan güneşin sarı sıcagı dindiriyor özlemimi. Sonra haykırmak istiyorum içinden ama, olmaz!. Kızıp duruyorum kendime. ve Uyku son çare bu özlemi dindirmeye.Uyku saatlerinde geçiyor zaman en kolayından. Fakat sabah kalktığında geceden kalma hüznün hala damarlarında dolaştığını hissediyorsun.. Sonra iş güç derken uzaklaşıveriyor damarlarında dolaşan bu serseri hüzün… Rahatlıyorsun..

Ama aklıma geliyor ki, gün batımında başlıyacak yine özlemim...